ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΟΥΝΓΚ ΦΟΥ,ΚΑΡΑΤΕ ΚΑΙ ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ
Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το karate σαν τον Ιαπωνικό τρόπο αυτοάμυνας
, το tae kwon do έναν Κορεάτικο τρόπο αυτοάμυνας και το kung-fu σαν τον κινέζικο τρόπο αυτοάμυνας (και όχι μόνο) που αποτελεί τον πρόγονο όλων των άλλων ανατολικών μαχητικών ή πολεμικών τεχνών π.χ. Ιαπωνικών, Κορεάτικων αλλά και άλλων νεοτέρων όπως Ινδονησιακών, Μαλαισιανών, Φιλλιπινέζικων κλπ.
Το karate (άδειο χέρι) δίνει περισσότερο έμφαση στις τεχνικές χεριών, την «γραμμική» κίνηση και την σκληρή δύναμη, προήλθε από νότιο shaolin kung-fu και ιδιαίτερα από την νήσο Okinawa που εποικήθηκε από κινέζους ψαράδες της νότιας Κίνας.
Το tae kwon do (χέρι-πόδι-δρόμος) δίνει περισσότερο έμφαση στις τεχνικές των ποδιών και είναι το αντιπροσωπευτικότερο σύστημα των Κορεάτικων μαχητικών τεχνών που προήλθαν κυρίως από το βόρειο shaolin kung-fu.
Η επικρατέστερη μορφή του kung-fu (προσπάθεια-ικανότητα) και όπως το γνωρίζουμε σήμερα είναι το shaolin kung-fu, το οποίο αναπτύχθηκε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Η επικράτηση αυτής της μορφής του kung-fu, οφείλεται στο γεγονός ότι η διδαχή της πολεμικής τέχνης συνυπήρχε με τις υψηλές αρχές και αξίες, την φιλοσοφία, την υγεία, την ιατρική και την καλλιτεχνία. Στο kung-fu υπάρχουν δυο (2) βασικές οικογένειες, το Νότιο shaolin και το Βόρειο shaolin kung-fu. Από αυτές τις δυο βασικές οικογένειες αναπτύχθηκαν τα διάφορα συστήματα (τεχνοτροπίες). Τα περισσότερα από τα διαπιστευμένα συστήματα του Shaolin kung-fu είναι όμοια στην ουσία της τέχνης, αλλά έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, στρατηγικές, τεχνικές, κ.τ.λ. που διαδοχικά δίνουν την μοναδικότητα του κάθε στυλ και δημιουργούν την ομορφιά των κινέζικων μαχητικών τεχνών, kung-fu ή Wushu. Τα κινέζικα συστήματα συχνά προτιμούν τις κυκλικές, ρευστές κινήσεις, την «χαλαρή» δύναμη στις τεχνικές και βασίζονται σε μία «εξεζητημένη βιομηχανική» παραγωγής της δύναμης. Χωρίζονται σε «σκληρά» και «μαλακά» στυλ. Τα «σκληρά» ή εξωτερικά στυλ δίνουν περισσότερο έμφαση στην μάχη, περιέχουν εντυπωσιακές κινήσεις και αποδίδουν υψηλό επίπεδο αθλητικής ικανότητας. Τα «μαλακά» συστήματα χαρακτηρίζονται από μία αργή, κυκλική και ρυθμική κίνηση με απαλή εναλλαγή των τεχνικών, με έμφαση την χαλάρωση και την ήπια σωματική δραστηριότητα.
Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το karate σαν τον Ιαπωνικό τρόπο αυτοάμυνας
, το tae kwon do έναν Κορεάτικο τρόπο αυτοάμυνας και το kung-fu σαν τον κινέζικο τρόπο αυτοάμυνας (και όχι μόνο) που αποτελεί τον πρόγονο όλων των άλλων ανατολικών μαχητικών ή πολεμικών τεχνών π.χ. Ιαπωνικών, Κορεάτικων αλλά και άλλων νεοτέρων όπως Ινδονησιακών, Μαλαισιανών, Φιλλιπινέζικων κλπ.
Το karate (άδειο χέρι) δίνει περισσότερο έμφαση στις τεχνικές χεριών, την «γραμμική» κίνηση και την σκληρή δύναμη, προήλθε από νότιο shaolin kung-fu και ιδιαίτερα από την νήσο Okinawa που εποικήθηκε από κινέζους ψαράδες της νότιας Κίνας.
Το tae kwon do (χέρι-πόδι-δρόμος) δίνει περισσότερο έμφαση στις τεχνικές των ποδιών και είναι το αντιπροσωπευτικότερο σύστημα των Κορεάτικων μαχητικών τεχνών που προήλθαν κυρίως από το βόρειο shaolin kung-fu.
Η επικρατέστερη μορφή του kung-fu (προσπάθεια-ικανότητα) και όπως το γνωρίζουμε σήμερα είναι το shaolin kung-fu, το οποίο αναπτύχθηκε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Η επικράτηση αυτής της μορφής του kung-fu, οφείλεται στο γεγονός ότι η διδαχή της πολεμικής τέχνης συνυπήρχε με τις υψηλές αρχές και αξίες, την φιλοσοφία, την υγεία, την ιατρική και την καλλιτεχνία. Στο kung-fu υπάρχουν δυο (2) βασικές οικογένειες, το Νότιο shaolin και το Βόρειο shaolin kung-fu. Από αυτές τις δυο βασικές οικογένειες αναπτύχθηκαν τα διάφορα συστήματα (τεχνοτροπίες). Τα περισσότερα από τα διαπιστευμένα συστήματα του Shaolin kung-fu είναι όμοια στην ουσία της τέχνης, αλλά έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, στρατηγικές, τεχνικές, κ.τ.λ. που διαδοχικά δίνουν την μοναδικότητα του κάθε στυλ και δημιουργούν την ομορφιά των κινέζικων μαχητικών τεχνών, kung-fu ή Wushu. Τα κινέζικα συστήματα συχνά προτιμούν τις κυκλικές, ρευστές κινήσεις, την «χαλαρή» δύναμη στις τεχνικές και βασίζονται σε μία «εξεζητημένη βιομηχανική» παραγωγής της δύναμης. Χωρίζονται σε «σκληρά» και «μαλακά» στυλ. Τα «σκληρά» ή εξωτερικά στυλ δίνουν περισσότερο έμφαση στην μάχη, περιέχουν εντυπωσιακές κινήσεις και αποδίδουν υψηλό επίπεδο αθλητικής ικανότητας. Τα «μαλακά» συστήματα χαρακτηρίζονται από μία αργή, κυκλική και ρυθμική κίνηση με απαλή εναλλαγή των τεχνικών, με έμφαση την χαλάρωση και την ήπια σωματική δραστηριότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου